Wat ons motiveert

De bestuurders hebben een grote passie en liefde voor dieren. Ze waren allemaal reeds voor de oprichting van KFAAF actief met het helpen van dieren in nood. Lees hieronder wat hen motiveert om zich in te zetten voor KFAAF.

Peggy de Lange (oprichter en voorzitter)

Zolang ik me kan herinneren, spelen dieren een belangrijke rol in mijn leven. Op bijna iedere foto uit mijn jeugd zie je mij samen met een dier. Als je aan mij vroeg: “Wat wil je later worden?”, dan kreeg je steevast het antwoord “boerin”. “Papa en mama, ik wil een heleboel diertjes, maar ze blijven wel allemaal leven.” Mijn ouders opperden dan dit niet samenging met het leven van een boerin, want “zo verdien je geen geld”.

In 2000 kreeg ik, samen met mijn ex-vriend Thomas, mijn eerste hond – een “woefel”- zoals ik ze graag noem: Dart, een golden retriever. Als snel bleek dat Dart aan LPC leed, een ernstige aandoening van beide ellebooggewrichten met zware artrose en kreupelheid tot gevolg. De vooruitzichten waren somber, echter euthanasie was voor ons geen optie gezien zijn jonge leeftijd en de wilskracht waarmee het ventje zich door zijn leven worstelde. Wij hebben de specialisten en dierenklinieken platgelopen op zoek naar een oplossing. Dit was allerminst een eenvoudige taak. Zeventien jaar geleden stond de behandeling van elleboogdysplasie bij honden immers nog in de kinderschoenen. Dart is verscheidene keren geopereerd. Wij zijn er zelfs voor naar het buitenland gereisd, waar wij hem door de beste orthopedisch chirurg heb laten opereren. Daarna volgde een lange periode van revalidatie: diverse therapieën in combinatie met een goede pijnbestrijding. Dart was een kanjer, een doorzetter, een prachtwoef met een ontzettend mooi karakter. In hetzelfde jaar dat wij Dart kregen, kwam ook Boot. Boot was onze tweede golden retriever, een herplaatsing van elf maanden. Boot had een achtergrond van verwaarlozing en mishandeling toen hij bij ons arriveerde. Het was een hoopje ellende, een kolos van een woef die niet opgevoed en niet gesocialiseerd was. Er was van alles en nog wat mee gebeurd. Eenmaal binnen, ging hij roerloos plat op zijn buik liggen. Wat wij ook deden, we kregen hem niet meer voor- of achteruit. Het heeft maanden geduurd voordat Boot een beetje op de rit kwam. Hij was een volwassen pup in de puberteit. Engelengeduld en heel veel liefde hebben hem er uiteindelijk doorheen gesleept, al waren de littekens van zijn verleden voor altijd op zijn ziel gebrand. Dart en Boot waren dol op water. Waar water was, hoorde je een plons. Vervolgens moest je de grootst mogelijke moeite doen om beide heren weer uit het water te krijgen. Helaas zijn Dart en Boot beiden op relatief jonge leeftijd aan kanker overleden. Door hen ben ik gaan beseffen dat ik iets bijzonders heb met dieren die speciale zorg nodig hebben. De ‘stakkers’ die afgeschreven zijn voor de buitenwereld, omwille van hun imperfecties, ziektes, en grote nood aan aandacht en verzorging. En dan hebben we het nog niet eens over de kosten gehad die zo’n dier met zich meebrengt. Na Dart en Boot volgden nog vele andere woefels, waarvan de meeste speciale zorg nodig hebben. Neem maar eens een kijkje op de pagina “huisgenootjes.”

Dart en Boot betekenden de oorsprong van de stichting: de ambassadeurs van KFAAF, van onze waarden en van onze inzet. Samen met mijn medebestuurders en met onze fantastische collega’s en vrijwilligers sta ik in voor het reilen en zeilen van de stichting. Dit alles was uiteraard niet mogelijk geweest zonder de steun van onze donateurs en de vrienden van KFAAF.

“Ter nagedachtenis van Dart en Boot. Jullie missie wordt voortgezet!”